Niektórzy mogliby zapytać – jak Polacy dostali się do Afryki? Wszystko zaczęło się 17 września 1939 r., kiedy Rosja, łamiąc pakt o nieagresji podpisany w 1932 r., zaatakowała Polskę. Atakowanie nas było częścią umowy, wypełniając zobowiązania Rosji wobec sojusznika, Niemiec. Nota dyplomatyczna, przekazana rano tego dnia polskiemu ambasadorowi w Moskwie, stwierdzała, że Armia Czerwona przekroczyła granicę, aby bronić ludności Białorusinów i Ukraińców. Jeśli to brzmi znajomo, to prawdopodobnie dlatego, że dziś Putin stosuje te same metody. Ten sam powód podano w 2008 r. w Gruzji i w 2014 r. na Krymie i wschodniej Ukrainie. Około ćwierć miliona polskich żołnierzy dostało się do rosyjskiej niewoli. Większość z nich została zwolniona do domów, poza około 25 000 żołnierzy zatrzymanych jako robotnicy przymusowi i 15 000 oficerów Wojska Polskiego, Policji, KOP (Korpusu Ochrony Pogranicza), Straży Granicznej i Więziennej (umieszczonych w obozach w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie). W listopadzie 1939 r. „Zachodnia Ukraina” i „Zachodnia Białoruś” zostały włączone do odpowiednich republik radzieckich, a wszyscy mieszkańcy otrzymali obywatelstwo radzieckie. Rozpoczęła się mobilizacja do Armii Czerwonej i „paszportyzacja” (wydawanie rosyjskich paszportów). A co zrobić z tak zwanym ideologicznie niepewnym elementem? A co zawsze robiono w Rosji? Odpowiedź jest tylko jedna – zesłać ich na Syberię! Przecież nie można ich wszystkich trzymać w więzieniach. Pierwsza deportacja rozpoczęła się 10 lutego 1940 r. i objęła głównie urzędników i osadników wojskowych z rodzinami. Miejsce docelowe – północne regiony Związku Radzieckiego. Druga deportacja miała miejsce 13 kwietnia 1940 r. i obejmowała rodziny oficerów i intelektualistów przetrzymywanych w wymienionych obozach i więzieniach (dla przypomnienia – egzekucje w Katyniu rozpoczęły się 3 kwietnia 1940 r. – wszystko pięknie zsynchronizowane…). Zostali oni zabrani do północnego Kazachstanu. Trzecia deportacja miała miejsce w czerwcu i lipcu 1940 r. i obejmowała głównie uchodźców z zachodniej i centralnej Polski. Zostali oni wysłani do północnej Rosji. Czwarta deportacja miała miejsce w maju i czerwcu 1941 r. i obejmowała głównie inteligencję, pracowników kolei i rodziny osób już cierpiących z powodu Systemu. Zostali oni zabrani do północnej Rosji. W północnej Rosji rozumiem wszystko na wschód od Archangielska.

Odbierz swój hotel rano i jedź na Polski i Cmentarz Żydowski znajdujący się w pobliżu miasta Arusza w dawnej polskiej siedzibie. Ta wycieczka przedstawi Ci historię II wojny światowej w latach 1942–1952, kiedy to polska społeczność zmagała się z trudnym okresem II wojny światowej i przeniosła się do obozu dla uchodźców w Iranie, a później do Karaczi w Indiach, a następnie do Afryki Wschodniej, gdzie niektórzy znaleźli swoje bezpieczne przeznaczenie w Tanzanii w pobliżu miasta Arusha.

Podczas pobytu w obozie dla uchodźców w Arusha zajmowali się hodowlą bydła mlecznego i mięsnego, ponieważ obszar ten sprzyja rolnictwu i hodowli zwierząt.

Cmentarze są dobrze utrzymywane przez ambasadę polską i są wyposażone w informacje i zdjęcia. Pochowano około 179 grobów wyznawców trzech religii: rzymskokatolickiej, prawosławnej i żydowskiej.

Następnie odwiedzisz jezioro Duluti i weźmiesz udział w zajęciach kajakowych, za które zapłacisz bezpośrednio. Lunch zostanie podany nad jeziorem Duluti, a opłata zostanie pobrana bezpośrednio w małej restauracji. Wieczorem udasz się do miasta Arusha

Cena obejmuje

•  Transport
• Przewodnik mówiący po angielsku
• Woda mineralna
• Opłaty za wstęp, jak wskazano w planie podróży

Cena nie obejmuje

• Napiwków, bagażu, napojów, przedmiotów osobistych, takich jak pranie, telefon, faks, ubezpieczenie itp.
• Lotów międzynarodowych, wiz i podatków lotniskowych
• Posiłków
• Jakichkolwiek innych pozycji niewymienionych w planie podróży